Het ontwikkelen van een duurzame visserij
De opgave is het mogelijk maken en realiseren van de transitie naar selectievere visserij met minder bodemberoering, minder uitstoot en minder afval.
De mogelijkheden om op de Noordzee en de kust- en binnenwateren te vissen, worden in de toekomst beperkt door sluiting van visgronden, onder andere voor de realisatie van Natura 2000-doelen en de aanleg van windmolenparken. Combinaties van windparken met natuur en nieuwe mogelijkheden om met aquacultuur schaal- en schelpdieren, zeewier en algen te kweken, bieden beperkt nieuwe kansen. Dit vormt echter geen volledig en volwaardig alternatief voor de huidige kottervloot. Een gezonde visstand is en blijft de basis en zorgt ervoor dat vissers een goede boterham kunnen verdienen. Voor de grote commerciële visbestanden geldt dat deze (nagenoeg) voldoen aan de duurzaamheidscriteria. Verduurzaming van de visserijsector zet ook in op het beperken van afval, zoals het verlies van materiaal in de vorm van bijvoorbeeld plastics, netten of lood. Sportvisserij draagt bij aan ontspanning en bewegen van vooral kinderen, ouderen en mensen met een lage sociaaleconomische status. Bezien kan worden of sportvisserij kan worden toegepast op plaatsen waar beroepsmatige visserij problematisch is, zoals in windmolenparken.
De natuurlijke en milieuvoorwaarden voor een duurzame visserij staan echter nog onder druk: de doelen voor gezonde habitats en de daarbij behorende leefgemeenschappen van de Kaderrichtlijn Mariene strategie[1] (KRM), noch die van de Kaderrichtlijn Water zullen op korte termijn (2027) worden gehaald.
Toelichting sluiten